दुई सुत्रकथा !

जनता र नेता

“यी नेताहरू सबै फटाहा हुन…” कुनै लाममा बसेका एकजना लक्का जवानले गफ निकाले ।

“हो त नि… कसैले केही गर्ने हैनन् …सबै आफ्नो भूँडी भर्न मात्रै नेता भा’छन्” एकजना अधबैँसे उमेरकाले कुरो तन्काए ।

“एउटा- दुईटा मात्रै हैनन् … के गर्ने जम्मै उही ड्याङका मुला छन्” अलि अगाडि रहेकी अर्की महिलाले पनि सहि थपिन ।

“के गर्नु… कली बलेको छ जाली फटाहा मात्रै नेता हुन्छन्” अर्का पाका उमेरका ले निचोड निकाले ।

“हैन यो लाइन पनि कत्ति ढिला बढेको…२ घण्टा घाममा उभ्भिदा- उभ्भिदाँ खुट्टै दुखी सक्यो …” लाममा पछाडि रहेका एकजना बुढा बा ले भने: “…आफ्नो भोट हाल्ने पालो आए त घर गएर आराम गर्थे ।

जस- अपजस

आकस्मिक कक्षमा भर्ना हुन आएको बिरामीलाई सकुशल बिदा गर्दै चिकित्सकले बिरामीका परिवारलाई रोगको जटिलता बताए । “आधा घन्टा मात्रै ढिला भएको भए पनि ज्यानको खतरा थियो …” “…समय रहँदै आई पुगेकोले हामी बिरामीलाई बचाउन सफल भयौँ”

---

सात दिन देखि अस्पतालमा भर्ती भएको बिरामीको अचानक मृत्यु हुन्छ । “के गर्नु….उपचारमा त कुनै कसर छाडेका थिएनौ तर मर्ने र बाँच्ने त कहाँ हाम्रो हातमा छ र ! “ तीनै चिकित्सकले बिरामीका परिवारलाई सान्त्वना दिन्छन् ।